Sterke merken breiden uit met ijs!

De momenten dat ik ijs eet, zijn meestal spontaan en onderweg. Bij de aanblik van een mooie ijssalon ga ik overstag. Het was daarom ook al even geleden dat ik uitgebreid had stilgestaan bij het ijswinkelschap. In mijn gedachte, voerden de traditionele ijsmerken als Hertog en Häaagen-Dasz nog steeds de boventoon. Toen ik laatst voor het winkelschap stond, verwonderde het mij dan ook dat ik deze merken niet direct zag. Wat ik wel zag, was dat twee trends duidelijk zijn doorgedrongen tot dit winkelschap: Blurring en Ethical brands.

Blurring betekent grensvervaging. In dit geval zie ik de grenzen vervagen tussen de categorieën waarin merken actief zijn. Zo viel mij op dat merken als CoolBest, DubbelFris, Taksi en Katja nu ook terug te vinden zijn in het winkelschap met ijs. Ik was benieuwd of merken uit andere categorieën hen al eerder zijn voorgegaan en of die introducties succesvol waren. Zo zag ik dat Bavaria in 2018 Radler ijs heeft geïntroduceerd. Na de eerste introductie zijn meer smaken gevolgd, nu kan ik hen niet meer terugvinden in het winkelschap.

Dat zet mij aan het denken over de doelen die de Blurring trend in de organisatie kan dienen. Zo kan ik mij voorstellen dat het doel van Bavaria primair was om op ludieke wijze de merkbekendheid te vergroten en dat omzet doelstellingen hier secundair aan zijn. Ik ben benieuwd of het een bewuste keuze is geweest van Bavaria om het product weer van de markt te halen of dat de introductie op de lange termijn toch niet voldoende succesvol bleek.

Dan de tweede trend, Ethical brands. Merken die de wereld een stukje beter willen maken. Bijvoorbeeld het merk Littlle cow & coockies dat “Great taste, small hoof print” communiceert. Het ethische aspect komt terug in alle productfacetten. Het ijs is gemaakt van biologische melk, met koekjes gemaakt van Europees recept (wat dat dan ook mogen betekenen) en verpakt in een biologisch afbreekbare beker.

Het verhaal wordt met humor gebracht en de smaken klinken goed. Toch weerhield iets mij ervan om voor dit ijs te kiezen: bij het zien van de verpakking loopt het water mij niet in de mond. Komt het omdat ik het ijs niet kan zien? Omdat het bij de ‘gezondere keuzes’ als het merk Oppo Brothers staat of dat ‘goed voor de wereld’ en ‘zondigen’ in mijn hoofd niet samen gaan? Misschien een beetje van dat alles. Het maakt mij duidelijk dat alleen goed doen voor de wereld niet voldoende is, uiteindelijk is mijn behoefte als consument toch leidend in mijn keuze.

Welk ijs ik dan wel heb gekocht? Het luxe Italiaanse schepijs van private label dat mij op dat moment het sterkste de beleving gaf van die ijssalon die al de hele dag in mijn hoofd zat. En het was heerlijk!

‍